Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Die Zeit: Η Μέρκελ οδηγεί την Ευρώπη στην διάλυση



Νέα τροπή παίρνει το «θρίλερ» για την χορήγηση ή όχι του νέου πακέτου βοήθειας στην Ελλάδα μετά τους ενδοιασμούς του Eurogroup για το αν η χώρα θα υλοποιήσει όντως το σχέδιο λιτότητας που εγκρίθηκε εν όψει της νέας δόσης. Είναι γεγονός, ωστόσο, πως η χώρα δεν έχει ανάγκη από νέες περικοπές οι οποίες εντείνουν τελικά την ύφεση αλλά από πραγματικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα δώσουν ώθηση στην οικονομία της.


Μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων γίνεται όλο και πιο εμφανής, με τη Γερμανία από τη μία να έχει αυξήσει τις εξαγωγές της στο ποσό –ρεκόρ του 1δις ευρώ, παράλληλα με την αύξηση των φορολογικών εσόδων και την μείωση της ανεργίας.

Από την άλλη, μία εντελώς διαφορετική εικόνα παρουσιάζεται στην ελληνική πραγματικότητα, με τη χώρα να έχει αποδεχτεί μία σειρά επαχθών μέτρων και ενός πολύ αυστηρού πλάνου λιτότητας από την Τρόικα, με περαιτέρω μείωση των μισθών κατά 20-30% και 150.000 απολύσεις στον Δημόσιο Τομέα μέχρι το 2015. Την ίδια στιγμή, η ύφεση στην οικονομία θα φτάσει φέτος το 8% και η δαμόκλειος σπάθη της χρεοκοπίας είναι διαρκώς υπαρκτή.

Η χορήγηση του δεύτερου πακέτου διάσωσης 130δις ευρώ φαίνεται να αναβάλλεται διαρκώς, εξαιτίας της αμφιβολίας των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης για το κατά πόσο η Ελλάδα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της, καθώς οι ήδη επιβεβλημένες περικοπές είναι μάλλον ατελέσφορες και η υπομονή των πολιτών εξαντλείται οδηγώντας τους σε σθεναρή αντίσταση ενάντια στα όποια σχέδια για ένα ακόμα κύμα εξαθλίωσης.

Το ερώτημα βέβαια είναι εάν η προοπτική μιας ενωμένης Ευρώπης συνίσταται στο χάσμα ενός πλούσιου Βορρά και ενός μίζερου Νότου που διαρκώς μεγαλώνει, χωρίς να φαίνεται στον ορίζοντα ελπίδα βελτίωσης της κατάστασης.

Την ίδια ώρα που στη Γερμανία συζητείται έντονα η μείωση της φορολογίας, ένα αρνητικό κλίμα διαμορφώνεται εναντίον της καθώς η ευημερία των γερμανικών επιχειρήσεων οφείλεται στις εξαγωγές τους σε βάρος των πιο αδύναμων χωρών. Ποιός, όμως στο μέλλον θα είναι σε θέση να αγοράζει γερμανικά προϊόντα; Επίσης σε ένα ενδεχόμενο ελληνικής χρεοκοπίας θα κόστιζε δισεκατομμύρια ευρώ στις γερμανικές τράπεζες, ποσό το οποίο θα βάρυνε τότε τον Γερμανό φορολογούμενο.

Μία πιθανή επιστροφή στο γερμανικό μάρκο θα σήμαινε μια αύξηση της τάξεως του 40% στις τιμές των γερμανικών προϊόντων προμηνύοντας μια ισχυρή επίθεση κατά του εξαγωγικού μοντέλου της χώρας.

Η Ευρώπη των λαών δεν ταυτίζεται επ΄ουδενί με την Ευρώπη την μεγάλων χρηματοπιστωτικών funds και της Άνγκελα Μέρκελ, η τακτική των οποίων οδηγεί περισσότερο στη διάλυσή της παρά στην ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρέπει να γίνει σαφές ότι αυτό που χρειάζονται χώρες σαν την Ελλάδα είναι η αλληλεγγύη των εταίρων και ένα πρόγραμμα διαγραφής των χρεών της σε συνδυασμό με ένα αναπτυξιακό σχέδιο αντί για ένα φαύλο κύκλο συνεχών περικοπών. Ένα τέτοιο σχέδιο θα έβγαζε τη χώρα από το τέλμα σε ορίζοντα κάποιων ετών, και παράλληλα θα λειτουργούσε προς επίρρωση του ευρωπαϊκού κεκτημένου των λαών της Ευρώπης, με μέσο την αλληλεγγύη και στόχο την τελική πολιτική ενοποίηση.

Ο Γιώργος Πρεβελάκης διερωτάται στην γαλλική εφημερίδα «Le Figaro» κατά πόσον συνέβαλε ή όχι ο οικονομικός τακτικισμός της υπόλοιπης Ευρώπης στην τελμάτωση της ελληνικής οικονομίας, την γιγαντοποίηση του Κράτους, τη διαφθορά και την έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Οι εισαγωγές πολυτελών αυτοκινήτων , για παράδειγμα, δεν ήταν μία κατάσταση που υπερευνοήθηκε από τα μεγάλα εξαγωγικά λόμπι τέτοιων αυτοκινήτων; Αναντίρρητα οι συμφωνίες που τροφοδότησαν τις υπερκαταναλωτικές συνήθειες των Ελλήνων ήταν διμερείς και επωφελείς αρκετά για τους ευρωπαίους εξαγωγείς.

Αυτό που δεν λαμβάνεται υπόψη από την Δύση κατά τον Πρεβελάκη είναι η ισχυρή αντιστασιακή ιδιοσυστασία των Ελλήνων η οποία κλιμακούμενη και διογκούμενη θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία νέου είδους Αραβική Άνοιξη.

Πηγή: Die Zeit

Επιμέλεια: Γρηγόρης Καυκιάς


Η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να χρεοκοπήσει...

Πριν από δύο χρόνια οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πολιτικοί πίστευαν ακόμη ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει. Δεν διέθεταν καμία εμπειρία στη διαχείριση μιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Και δεν συμβουλεύτηκαν τους σχεδιαστές πολιτικής που προέρχονταν από άλλα μέρη του κόσμου οι οποίοι είχαν διαχειριστεί ανάλογες κρίσεις κατά τις παρελθούσες δεκαετίες. Έτσι, έμπλεοι άγνοιας και αλαζονείας, κατέληξαν να επαναλάβουν τα λάθη των άλλων. Θεώρησαν ότι αυτοί ήταν οι έξυπνοι και...
κατέληξαν στην πρόταση περί ‘επεκτατικής δημοσιονομικής σύσφιξης’. Και πίστεψαν ότι η εθελοντική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο ελληνικό χρέος, το λεγόμενο PSI, πράγματι θα βοηθούσε.
Αφού δεν κατάφεραν να διδαχτούν από τα λάθη των άλλων, τώρα πλέον ορισμένοι Ευρωπαίοι αρχίζουν να διδάσκονται από τα δικά τους λάθη. Σε κάποιες πρωτεύουσες του ευρωπαϊκού Βορρά οι σχεδιαστές πολιτικής αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι το ελληνικό πρόγραμμα είναι μια παταγώδης αποτυχία. Έχουν χάσει πια την εμπιστοσύνη τους στους Έλληνες πολιτικούς. Και τη στιγμή που η Ελλάδα εισέρχεται στον πέμπτο χρόνο ύφεσης και είναι ηλίου φαεινότερο ότι το ελληνικό ΑΕΠ θα μειωθεί ξανά φέτος υπό την επιρροή των νέων μέτρων λιτότητας, εκείνοι ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. 
Καθώς όμως αποφεύγουν εγγενώς τους κινδύνους, τείνουν να κολλάνε στις διαδικασίες. Νιώθουν ότι πρέπει να παριστάνουν ότι παίρνουν στα σοβαρά το νέο ελληνικό πρόγραμμα λιτότητας και ταυτόχρονα να δίνουν την εντύπωση ότι νοιάζονται για τα συμφέροντα των δικών τους φορολογουμένων. Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου κατέληξαν σε μια συμφωνία που, τουλάχιστον τυπικά, ικανοποιεί τα αιτήματα των Ευρωπαίων Υπουργών Οικονομικών. Το ελληνικό Κοινοβούλιο την ενέκρινε. Οι Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης την αποδέχτηκαν. Σε μια άλλη χωριστή διαδικασία, οι ομολογιούχοι της Ελλάδας κατέληξαν επίσης σε συμφωνία για το PSI. 
Υπάρχει βεβαίως το εμπόδιο του γερμανικού Κοινοβουλίου που θα μπορούσε να εκτροχιάσει τη συμφωνία καθώς η κοινή γνώμη στη Γερμανία καθίσταται όλο και πιο νευρική στην προοπτική ενός ακόμη μάταιου ελληνικού προγράμματος ύψους 130 δις ευρώ. Το πιθανότερο πάντως είναι ότι το ελληνικό πρόγραμμα στο τέλος θα εγκριθεί. Θα ακολουθήσει μια περίοδος γαλήνης και μετά από μερικούς μήνες θα γίνει σαφές ότι οι περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις των Ελλήνων απλά επιδείνωσαν την ύφεση. Οι Ευρωπαίοι σχεδιαστές πολιτικής θα ανακαλύψουν επίσης ότι μέσα σε ένα τόσο οικτρό οικονομικό περιβάλλον ακόμα και οι νέοι περιορισμένοι στόχοι για τις ιδιωτικοποιήσεις εταιρειών και συμμετοχών του ελληνικού δημοσίου δεν έχουν κανένα στοιχείο ρεαλισμού. Το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 6.8% το 2011 και θα συνεχίσει την πτώση του με ανάλογους ρυθμούς, ανεξαρτήτως των ευρωπαϊκών ανακοινώσεων, και το 2012. Πριν περάσει πολύς καιρός θα έρθει ένας γύρος ‘κουρεμάτων’. 
Κι αυτό δεν είναι καν το πιο απαισιόδοξο σενάριο. Το σενάριο αυτό υποθέτει πως οι Έλληνες πολιτικοί θα στηρίξουν ως επί το πλείστον τη νέα συμφωνία. Αλλά με τις απεργίες και τις παραιτήσεις υπουργών που συνόδευσαν την έγκριση του δευτέρου μνημονίου, δεν ξέρουμε αν ο ηγέτης της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, που είναι ο πιο πιθανός νικητής των εκλογών του Απριλίου, θα ακολουθήσει την παρούσα στρατηγική. Από πολιτική σκοπιά αυτό είναι πολύ αμφίβολο. Για ένα νέο πρωθυπουργό που έχει μπροστά του μια τετραετή θητεία είναι μεγάλος ο πειρασμός να τραβήξει το καλώδιο και να ρίξει όλες τις ευθύνες στους προκατόχους του. Στη συνέχεια θα έχει τέσσερα χρόνια για να ανοικοδομήσει την Ελλάδα από τα συντρίμμια της εξόδου από το ευρώ. Στην πραγματικότητα θα ήταν πολιτικά πολύ πιο επικίνδυνο για τον Αντώνη Σαμαρά να ακολουθήσει το ευρωπαϊκό πρόγραμμα που και ο ίδιος λέει ότι δεν θα έχει αποτελέσματα και να κρατήσει την Ελλάδα σε ύφεση για ολόκληρη την τετραετία της θητείας του ή και πέρα από αυτήν από το να τα τινάξει όλα στον αέρα. 
Αλλά προς χάριν του επιχειρήματος, ας υποθέσουμε ότι ο αρχηγός της ΝΔ παραμένει πιστός στο πρόγραμμα και αποφεύγεται η παγίδα του χρέους. Ότι όλα στην Ελλάδα πηγαίνουν όπως επισήμως σχεδιάστηκαν. Θα είναι αυτό το τέλος της ελληνικής κρίσης; Σε αυτή την περίπτωση ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ της Ελλάδας θα έπρεπε να πέσει από το σημερινό 160% σε 120% του ΑΕΠ ως το τέλος της δεκαετίας. 
Αλλά κι αυτό το νούμερο είναι πολύ μεγάλο. Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ο στόχος του 120% οφείλεται σε πολιτική επιλογή και δεν έχει καμία οικονομική λογική. Δεν είναι τυχαίο που αυτός είναι ο λόγος του ιταλικού χρέους. Αν το 120% είναι βιώσιμο για την Ελλάδα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι το ίδιο ισχύει και για την Ιταλία. 
Αλλά οι δυο οικονομίες διαφέρουν πάρα πολύ. Στην Ελλάδα η οικονομία έχει καταρρεύσει. Για να ανοικοδομηθεί χρειάζεται μια λειτουργική οικονομική υποδομή, μια σύγχρονη αγορά απασχόλησης και ένα λιγότερο πελατειακό πολιτικό σύστημα. Μόνο αν γίνουν όλα αυτά θα αρχίσουν να εμπιστεύονται ξανά την Ελλάδα οι χρηματοπιστωτικές αγορές. Αλλά όλα αυτά μπορεί να πάρουν ολόκληρες δεκαετίες. 
Επομένως, ακόμη και στην απίθανη περίπτωση όπου όλα πάνε κατά το σχέδιο, η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένη. Κανονικά το ελληνικό χρέος θα έπρεπε να μειωθεί σε πολύ πιο χαμηλά επίπεδα – κοντά στο 60% – για να έχει η χώρα κάποιες πιθανότητες να βγει απ’ την κρίση. Τα ποσοστά αυτά όμως σημαίνουν ότι πρέπει να γίνουν διαγραφές στο μεγαλύτερο μέρος του χρέους της Ελλάδας που βρίσκεται στα χέρια των ξένων πιστωτών, δηλαδή και στο χρέος του επίσημου τομέα. 
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι θα ήταν καλύτερα αν οι Ευρωπαίοι έδιωχναν πλέον την Ελλάδα από την Ευρωζώνη και χρησιμοποιούσαν αυτά τα κεφάλαια για να σώσουν την Πορτογαλία. Αυτό είναι λάθος. Το καλύτερο θα ήταν να αναγνωριστεί η οικτρή κατάσταση και των δύο αυτών χωρών, να τους επιτραπεί να χρεοκοπήσουν μέσα στη νομισματική ένωση και στη συνέχεια να σχηματιστεί ένα πραγματικά μεγάλο ταμείο διάσωσης για να βοηθήσει την ανοικοδόμησή τους και στην προστασία των υπόλοιπων κρατών μελών. 
Αυτό το σχέδιο θα στοιχίσει πανάκριβα. Αλλά το να αγνοήσουμε την πραγματικότητα για άλλα δύο χρόνια, θα είναι καταστροφικό.




Στους Ινδούς η ΣΕΚΑΠ στην ΕΥΡΩΦΑΡΜ η ΕΛΒΙΖ μετά την αποδοχή των προτάσεων τους από την ΑΤΕ


 

Στους Ινδούς η ΣΕΚΑΠ στην ΕΥΡΩΦΑΡΜ η ΕΛΒΙΖ μετά την αποδοχή των προτάσεων τους από την ΑΤΕ
Με ένα λυτό δελτίο Τύπου, η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας ανακοίνωσε την Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου, την αποδοχή των προτάσεων των εταιρειών Bommidala Enterprises Ltd και ΕΥΡΩΦΑΡΜ Α.Ε. για την εξαγορά των πλειοψηφικών πακέτων των ΣΕΚΑΠ και ΕΛΒΙΖ αντίστοιχα. Ωστόσο ακόμα δεν έχει γίνει γνωστό ο πακέτο των προτάσεων που δέχθηκε η ΑΤΕbank από τους υποψήφιους επενδυτές.
Για το θέμα της ΣΕΚΑΠ ο ΑγροΤύπος επικοινώνησε με τον πρόεδρο του Δ.Σ. της ΣΕΚΑΠ, κ. Δημήτρη Πράτσο ζητώντας του να σχολιάσει την ανακοίνωση της ΑΤΕ. Ο κ. Πράτσος ανέφερε: «Σε μια περίοδο επενδυτικής άπνοιας όπου δεν επενδύεται στην χώρα ούτε ένα ευρώ θεωρώ ότι η Bommidala Enterprises είναι μια διεθνοποιημένη εταιρεία η οποία θα δώσει νέα δυναμική στην ΣΕΚΑΠ».

Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση της ΑΤΕ:

Η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε. ανακοινώνει ότι το Διοικητικό Συμβούλιο, στη συνεδρίαση της 16.2.2012, αποφάσισε, στο πλαίσιο του διενεργηθέντος διεθνούς διαγωνισμού, την αποδοχή της πρότασης της εταιρίας Bommidala Enterprises Ltd για την εξαγορά 1.849.171 κοινών ονομαστικών με δικαίωμα ψήφου μετοχών που ανέρχονται στο 50,36% του καταβεβλημένου μετοχικού κεφαλαίου της Συν/κής Καπνοβιομηχανίας Ελλάδος Α.Ε. ΣΕΚΑΠ, ιδιοκτησίας ΑΤΕ. Η ολοκλήρωση της συναλλαγής τελεί υπό τις συνήθεις αιρέσεις και τις απαιτούμενες εγκρίσεις.
Επίσης, στην ίδια συνεδρίαση, το Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας αποφάσισε την αποδοχή της πρότασης της εταιρείας ΕΥΡΩΦΑΡΜ Α.Ε. για την εξαγορά 2.472.867 κοινών με δικαίωμα ψήφου μετοχών που ανέρχονται στο 99,98% του καταβεβλημένου μετοχικού κεφαλαίου της εταιρίας ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ ΖΩΟΤΡΟΦΩΝ Α.Ε., ιδιοκτησίας ΑΤΕ. Η ολοκλήρωση της συναλλαγής τελεί υπό τις συνήθεις αιρέσεις και εγκρίσεις.
Τέλος, στην ίδια συνεδρίαση, το Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας αποφάσισε τη διενέργεια διεθνούς διαγωνισμού για την πώληση μετοχών της Σερβικής Τράπεζας AIKBANKA, ιδιοκτησίας ΑΤΕ, και την πρόσληψη της ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ και της αλλοδαπής EUROPEAN PRIVATIZATION AND INVESTMENT CORPORATION (EPIC) ως Συμβούλων Πώλησης.


Agrotypos

Πάει για τον Ιούνιο η εξισωτική αποζημίωση του Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης



Η ημερομηνία πληρωμής θα εξαρτηθεί και από την έγκαιρη μεταφορά των πιστώσεων που έχουν εγκριθεί στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης

Προς τον Ιούνιο τοποθετείται τώρα από τα αρμόδια στελέχη του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης η πληρωμή της εξισωτικής αποζημίωσης του 2011.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες της Agrenda, οι επιτόπιοι και οι διοικητικοί έλεγχοι θα έχουν ολοκληρωθεί από τον ΟΠΕΚΕΠΕ μέσα στον ερχόμενο Μάιο ή και νωρίτερα εφόσον οι δικαιούχοι, ειδικά οι κτηνοτρόφοι, έχουν προσκομίσει έγκαιρα όλα τα επιπλέον -ανάλογα με την περίπτωση- συμπληρωματικά δικαιολογητικά.

Αφού ολοκληρωθούν ομαλά οι έλεγχοι, θα αναρτηθούν τα... 

Αρχειοθήκη ιστολογίου